Ustalenia, które zostały ustalone, reż. Magda Mosiewicz
12:52
Monika Strzępka i Paweł Demirski to jeden z najbardziej rozpoznawalnych duetów teatralnych w Polsce. Na swoim koncie mają takie spektakle jak: nie-boska komedia. WSZYSTKO POWIEM BOGU!, W imię Jakuba S., Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej czy głośnego, trzyodcinkowego serialu teatralnego Klątwa. Odcinki z czasu beznadziei. Wielokrotnie nagradzani m.in. w 2010 roku zdobyli Paszport Polityki w kategorii teatr. I to właśnie o tym sławnym duecie powstał film dokumentalny Ustalenia, które zostały ustalone
/fragment filmu Ustalenia, które zostały ustalone/
To Monika Strzępka reżyseruje, a Paweł Demirski pisze. Tutaj było inaczej, reżyserowała Magda Mosiewicz, a scenariusz podpowiedziało życie i praca artystyczna. Wszystkim dobrze znany duet pozwolił wejść do swojego świata i pokazać trud pracy nad tworzonymi spektaklami, z aktorami, z organizacją scenografii, kostiumów, muzyką, a w końcu jak poradzić sobie z dostępnym (często bardzo okrojonym) budżetem. Podróż, w jaką zabrała nas Mosiewicz nie była usłana miłymi słowami, bo bluzgi sypały się zewsząd. To było prawdziwe życie, pokazane tak jak na niego przystało, bez zbędnej reżyserii i zbędnego grania.
Najpierw zarysowuje się obraz duetu Strzępka-Demirski taki, jak z niejednego wywiadu czy spektaklu można wywnioskować. Dopiero z czasem zaczynamy dostrzegać mniejsze bądź większe elementy pozwalające patrzeć na parę pod różnymi kątami, często tymi najmniej spodziewanymi. Już nie mamy buntowników wielbiących polityczny rozgardiasz, a normalną parę, małżeństwo z własnymi dylematami na życie. Z synem u boku, który próbuje dorównać kroku rodzicom w ich życiu, wykraść chodź chwilę i zainteresować własną osobą. Mamy też prawdziwych szefów, a właściwie ludzi odpowiedzialnych za powodzenie spektaklu, za teatr, w którym dane przedstawienie będzie wystawiane i za wszystkich, którzy czuwają nad całością i pracują na całość.
Częste dylematy, słowne walki, kłótnie, kiedyś niezrozumiałe po obejrzeniu filmu uzasadnione. Sama nie zdawałam sobie sprawy, jak trudna jest praca reżysera i dramaturga, którzy (często) nie chcą, a muszą, wykreślać poszczególne sceny, zabierać aktorom ich pracę i jak powiedziała Alona Szostak: „nie dawać im szansy”. I choć w dokumencie nie wszystko powiedziane zostało wprost, wiele scen, ujęć zaczyna opowiadać własną historię. Dopowiadać to, co umyka. Kierować wzrok na to, co wydaje się najmniej istotne. W końcu przecież jakieś ustalenia zostały ustalone. I tak według tych postanowień, opowieść o słynnym duecie wyreżyserowała Magda Mosiewicz. Zamiast łagodzić zachowała oryginalność. Nie uciekała od tematów trudnych i bolesnych kłótni. Po prostu wiedziała jak pokierować daną jej historią, żeby pokazać jak najwięcej prawdy/pracy duetu Strzępka-Demirski.
Ustalenia, które został ustalone
reżyseria, scenariusz, zdjęcia: Magda Mosiewicz
montaż: Marta Dzido
udźwiękowienie: Paulina Bocheńska
korekcja barwna: Tomasz Michalczewski
produkcja: Dorota Buchwald, Instytut Teatralny
koprodukcja: Narodowy Instytut Audiowizualny
0 komentarze